یا سلام
سخته! نمی دونم اصلا باید از کجا شروع کرد: توحید! چقدر بزرگ و دشوار!!
یادمه تو کتابای تعلیمات دینی ایام مدرسه بحث توحید که می شد می رفتن سراغ مجموعه ی منظم و این که مجموعه ی منظم چیه و این عالم منظمه و نهایتا این که هر نظمی ناظمی داره و ناظم این جهان اسمش می شه خدا!
خداییش چه درسای خسته کننده ای بود! کلا تعلیمات دینی چقدر خسته کننده و نچسب بود از همون دبستان تا دانشگاه که جز تغییر اسم کتابا، چیزی توش عوض نمی شد، حالا می خواست تعلیمات دینی باشه یا بینش اسلامی یا معارف! همینه که کارو برام سخت می کنه می ترسم شروع کنم به نوشتن و یه چیزی تو مایه های همون درسای خسته کننده بشه!
تا اون جا که یادم میاد تنها جلسه ی جالبه تعلیمات دینی سر همین درس ناظم جهان بود که معلم عزیز! یه ماشین اسباب بازی آورده بود سر کلاس که خوب معنای مجموعه ی منظم رو شیر فهم شیم!
و بعدها فهمیدم درسی که تو همون کلاس گرفتیم واقعا یکی از براهین وجود خداست! که البته من شخصا با این برهان حال نمی کنم! حس می کنم خیلی ساده و تجربیه! و البته خیلیا با همین چیزاش حال می کنن!
تو کتابا برا این که بگن عالم منظمه جور واجور تفسیر ریختن که کل عالم به سوی هدف خاصی در حرکت است و ... من که حال و حوصله ی این جور تفسیرا رو ندارم، حس می کنم پیچوندن لقمه دور سره! برا چنین برهانی که تو کتابای دبستان هم میارن که دیگه نباید این قدر تفسیر در آورد! اول و آخرش کل دنیا هم منظم نباشه و به سوی هدفی خاص در حرکت نباشه، دور و برمون پره از چیزای منظم، ساده ترینش همین خورشید خانومی که منظم تر از همه ی ما راس ساعت در محل کار حاضره! یه پدیده ی منظم هم که باشه، کفایت می کنه برا این که بگردیم ببینیم کی منظمش کرده و اون وقت بگیم خب پس ناظم کجاست؟ و اجازه بدیم هر کی خواست اسم این ناظم رو بذاره خدا و هر کی خواست بگه همون ناظم!
البته کسی که بخواد گیر بده می تونه بده مثلا بگه همش یه اتفاقه و دست طبیعته و از این چیزا... که البته اونم جواب داره اما چون میره تو بحث علت و معلول، می خوام بی خیالش بشم. احتمالا تو مطالب آینده جواب این ایراد داده می شه ولی اگه برا کسی شبهه شد بگه روشنش کنم!
دعا یادتون نره!
